آشنایی با انواع کیست‌های چشم

کیست‌ها تاول‌هایی هستند که می‌توانند با مواد و مایعات مختلفی مانند موکوس، سبوم، چرک، اجزای بافتی یا خون پر شوند. کیست‌ها همچنین می‌توانند در چشم ظاهر شوند، اما این کیست‌ها معمولاً فقط در صورت ایجاد علائم نیاز به درمان دارند. دو نوع کیست مختلف وجود دارد، کیست احتباسی و انکلوژن. کیست های احتباسی در اثر جذب مایعاتی مانند اشک ایجاد می‌شوند. از طرف دیگر کیست‌های اینکلوژن بافت را در برمی‌گیرند. آنها اغلب مادرزادی هستند یا ناشی از آسیب یا اسکار هستند. کیست‌های اینکلوژن بیشتر از کیست‌های احتباسی هستند. ما در این مقاله به بررسی انواع کیست‌های چشم پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.

کیست ملتحمه

کیست در چشم اغلب در زیر یا روی ملتحمه ایجاد می‌شود. آنها در اینجا به صورت وزیکول‌های پر از مایع شفاف یا کدر ظاهر می‌شوند. آن‌ها مادرزادی هستند یا ناشی از عفونت‌ها، التهاب‌ها، جراحات یا به ندرت ناشی از استفاده از برخی داروها هستند. بسته به اینکه کیست‌ها چقدر بزرگ هستند و در کجا قرار دارند، علائم مختلفی ایجاد می‌کنند. کیست‌های کوچک معمولاً بدون علامت هستند، اما کیست‌های بسیار بزرگ می‌توانند در بسته شدن پلک‌ها اختلال ایجاد کنند که به نوبه خود منجر به خشک شدن چشم‌ها می‌شود. مهم‌تر از همه، کیست‌های بزرگ‌تر در چشم نیز به دلایل زیبایی می‌توانند مشکل ساز شوند.

کیست‌های ملتحمه در صورت عدم وجود علائم هیچ اختلالی ایجاد نمی‌کنند. در صورت وجود علائم با جراحی می‌توان آن‌ها را برداشت.

کیست عنبیه

کیست‌های عنبیه یکی دیگر از انواع کیست‌های چشم هستند. آن‌ها مادرزادی هستند یا می‌توانند پس از آسیب، از طریق برخی داروها (مثلاً قطره‌های چشمی باریک‌ کننده مردمک) یا به ‌صورت پراکنده، یعنی بدون ارث، ایجاد شوند. این کیست‌ها می‌توانند در رنگدانه یا اپیتلیوم عنبیه رخ دهند. کیست عنبیه در معاینه لامپ شکاف و با معاینه اولتراسوند توسط چشم پزشک قابل تشخیص است. اگرچه کیست‌ها می‌توانند مادرزادی باشند، اما معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و بنابراین اغلب تا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شوند. هر چه کیست بزرگ‌تر باشد، احتمال بروز علائم بیشتر است. چنین علائمی می‌تواند شامل افزایش حساسیت به نور، تاری دید یا درد چشم باشد. گاهی اوقات مبتلایان یک نقطه کوچک در عنبیه نیز می‌بینند. رنگ و شفافیت کیست‌ها بسته به نوع آن می‌تواند متفاوت باشد، برخی روشن و شفاف هستند، برخی دیگر تیره‌تر هستند.

کیست‌های عنبیه بسته به محل و اندازه آنها می توانند منجر به عوارض مختلفی مانند افزایش فشار چشم در اثر گلوکوم (آب سیاه با زاویه بسته)، افزایش انتشار رنگدانه ها در عنبیه (سندرم پراکندگی عنبیه)، التهاب، آب مروارید یا جابجایی عدسی.

پیش‌ آگهی کیست‌های عنبیه

پیش آگهی کیست در عنبیه بسیار خوب است. کیست‌های عنبیه که پایدار هستند و هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر آنها بینایی را مختل کنند، باید حذف شوند.

درمان کیست عنبیه

گزینه‌های مختلفی درمان کیست عنبیه در دسترس است، از یک طرف فتوکواگولاسیون با لیزر آرگون یا از طرف دیگر سوراخ کردن کیست و سپس تزریق یک عامل اسکلروز کننده. این بدان معناست که احتمال بازگشت کیست در مقایسه با لیزر درمانی کمتر است.

تحت شرایط خاص، امکان دارد نیاز باشد که کیست به عنوان بخشی از یک عمل جراحی به طور کلی برداشته شود. این روش بسیار نادر استفاده می‌شود، زیرا روش تهاجمی می‌تواند به چشم آسیب برساند.

کیست غدد اشکی (Dacryops)

کیست‌های یک طرفه غده اشکی یا مجاری اشکی یکی دیگر از انواع کیست‌های چشم هستند. آن‌ها معمولاً داکریوپ نامیده می‌شوند. این نوع کیست اغلب در بزرگسالان جوان تا میانسالان رخ می‌دهد. زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌گیرند. کیست‌های غدد اشکی اغلب پس از التهاب یا زخم ایجاد می‌شوند، مانند بیماری‌های تاول‌زا (مانند پمفیگوئید چشمی)، سوختگی‌های شیمیایی در چشم‌ها. تراخم یک بیماری چشمی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس است که می‌تواند منجر به نابینایی شود. از آنجایی که تراخم عمدتاً در کشورهای آفریقایی تشخیص داده می‌شود، کیست غدد اشکی نیز در سایر نقاط جهان نادر است.

کیست‌های مجرای اشکی معمولاً خوش خیم هستند و فقط در صورت ایجاد علائم نیاز به درمان دارند. درمان با جراحی برداشتن کیست است. تخلیه مایع از کیست توصیه نمی‌شود زیرا معمولاً بدون برداشتن کامل کیست به سرعت عود می‌کنند.

کلام آخر

کیست‌ها تاول‌هایی هستند که می‌توانند با مواد و مایعات مختلفی مانند موکوس، سبوم، چرک، اجزای بافتی یا خون پر شوند کیست‌ها همچنین می‌توانند در چشم ظاهر شوند، اما این کیست‌ها معمولاً فقط در صورت ایجاد علائم نیاز به درمان دارند. کیست‌ها می‌توانند در هر جایی از بدن از جمله چشم‌ها ظاهر شوند. این‌ها بیشتر یافته‌های بی ضرری هستند که نیازی به درمان ندارند. با این وجود، برای اطمینان از تشخیص و شناسایی یا جلوگیری از آسیب‌های احتمالی به موقع، باید توسط چشم پزشک بررسی و نظارت شود.