تومور اربیت چشم

تومور اربیت چشم

اربیت حفره استخوانی است که کره چشم را در بر می‌گیرد و از آن محافظت می‌کند و به عصب بینایی اجازه عبور از چشم به مغز را می‌دهد. هر مدار یک ساختار گلابی شکل است و توسط هفت استخوان مختلف تشکیل شده است. انواع مختلف یا تومورها و رشد در مدار چشم می توانند در اطراف و پشت چشم ایجاد شوند. ناحیه اربیتال شامل استخوان اطراف و ماهیچه‌هایی است که چشم را کنترل می‌کنند و همچنین اعصاب و رگ‌های خونی. تومورها ممکن است از هر یک از این ساختارها ایجاد شوند، اما جراحان مغز و اعصاب در درجه اول آنهایی را که منشا عصبی دارند، که شایع‌ترین تومورهای اربیت چشم هستند، درمان می‌کنند.
تومور اربیت ممکن است از سلول‌های شوان، سلول‌هایی در غلاف‌هایی که اعصاب را می‌پوشانند، ایجاد شوند. این تومورهای معمولاً خوش‌خیم هستند که نوروفیبروم و شوانوما نامیده می‌شوند، می‌توانند روی هر عصب در ناحیه به جز اعصاب بینایی که فاقد سلول‌های شوان هستند، ایجاد شوند. یکی‌دیگر از تومورهای عصبی خوش‌خیم نسبتاً رایج در این ناحیه، گلیوما بینایی است، توموری که از سلول‌های گلیال، سلول‌های پشتیبان در مغز، که در عصب بینایی نیز یافت می‌شوند، ایجاد می‌شود. تومور دیگر مننژیوم اربیتال است که از مننژها، پوشش محافظی که مغز و اعصاب بینایی را احاطه کرده است، می‌آید. این تومورها ممکن است در داخل مدار ایجاد شوند، یا ممکن است در خارج از مدار ایجاد شوند و رشد کنند تا آن را دربرگیرند.

تومورهای دیگری که در داخل و اطراف مدار چشم ایجاد می‌شوند شامل استئوما و فیبروم‌های استخوان‌ساز هستند که استخوان را درگیر می‌کنند. همانژیوم‌ها و لنفانژیوم‌ها، که از سیستم عروقی می‌آیند. رابدومیوسارکوم و هیستیوسیتوم فیبری که از سلول‌های رشدی ناشی می‌شود. سرطان پوست روی پلک؛ و تومورهای متاستاتیکی که از سایر قسمت‌های بدن به آن ناحیه گسترش می‌یابند.

علائم تومور اربیت

شایع‌ترین علامت تومور اربیت اگزوفتالموس است که پروپتوز، بیرون‌زدگی چشم نیز نامیده می‌شود. تومورهایی که ساختارهای عصبی را درگیر می‌کنند، مانند شوانوما، گلیوم‌های بینایی و مننژیوم‌های مداری، معمولاً مشکلات بینایی عمیقی از جمله دوبینی و از دست دادن بینایی ایجاد می‌کنند. تومورهایی که ساختارهای عصبی را درگیر نمی‌کنند با فشرده کردن اعصاب بینایی باعث ایجاد مشکلات بینایی خفیف‌تری می‌شوند. تومورهای این ناحیه نیز ممکن است باعث درد یا احساس فشار در حدقه چشم شوند.

عفونت ها، التهاب‌ها و برخی سرطان‌های اربیت چشم نیز می‌توانند باعث درد شوند. به طور معمول، تومورهای اربیتال ممکن است یک یافته اتفاقی در سی‌تی‌اسکن یا MRI باشند.

وقتی تومورهای مداری بزرگ هستند به راحتی قابل تشخیص هستند، اما تشخیص تومورهای کوچکتر دشوارتر است، زیرا علائم ممکن است خفیف باشند. همچنین بسیاری از علائم ناشی از تومور مداری را می‌توان با شرایط دیگر مانند بیماری چشم تیروئید، سایر التهاب‌ها یا عفونت‌ها مشاهده کرد.

علائم شایع تومورهای اربیتال:

• بیرون زدگی کره چشم (پروپتوز)
• افتادگی پلک
• درد
• کاهش دید
• دوبینی
• قرمزی و تورم
• جرم قابل مشاهده

انواع تومورهای اربیتال کدامند؟

انواع مختلفی از تومورها وجود دارد که هم در کودکان و هم در بزرگسالان در مدار چشم ایجاد می‌شوند که از خوش‌خیم تا بدخیم متغیر است. خوشبختانه اکثر تومورهای اربیتال خوش‌خیم هستند، اما همچنان می‌توانند به چشم و ساختارهای اطراف آسیب وارد کنند. برخی از تومورهای مداری به آهستگی رشد می‌کنند و مورد توجه قرار نمی‌گیرند در حالی که برخی دیگر می‌توانند به سرعت رشد کنند.

سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی بهترین روش برای تشخیص و افتراق این ضایعات برای تعیین تشخیص هستند. پس از مشخص شدن محل، همراه با مشخصات کلی ضایعه، می‌توان یک طرح درمانی ایجاد کرد.

تشخیص

مانند بسیاری از تومورهای مغزی، مطالعات تصویربرداری برای تشخیص تومورهای مداری ضروری است. می‌توان از هر دو تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT) استفاده کرد. به طور کلی، اسکن‌های MRI ترجیح داده می‌شوند زیرا تصاویر واضحی از ساختارهای داخل مدار ارائه می‌دهند. برای هر دو مطالعه، عاملی که کنتراست را در تصویر ایجاد می‌کند به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود تا جراحان بتوانند تومور را در برابر بافت طبیعی در پس زمینه تجسم کنند. علاوه بر این، بیوپسی نیز ممکن است انجام شود تا بافت تومور را بتوان در زیر میکروسکوپ بررسی کرد تا تشخیص قطعی ارائه شود.

درمان‌ تومور اربیت

اکثر تومورهای اربیتال با جراحی برداشته می شوند. با این حال، هر مورد متفاوت است زیرا هر چشم، مدار و تومور بسته به اندازه، محل و نوع متفاوت است. برخی از تومورهای مدار چشم به حدی خفیف هستند که نیازی به درمان ندارند و برخی نیاز به پرتودرمانی یا جراحی دارند که توسط جراح پلاستیک چشم برای برداشتن توده از قبل ساخته شده است. جراحی، به لطف آخرین نسل سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی جایگزین بسیار ایمن تری نسبت به گذشته شده است.

اکثر تومورهای عصبی در این ناحیه خوش‌خیم هستند، بنابراین اگر تومور کوچک باشد و علائمی ایجاد نکند، ممکن است بدون درمان مشاهده شود. با این حال، اگر تومور باعث بدشکل اگزوفتالموس شود یا شروع به ایجاد علائم بصری کند، حذف جراحی بهترین گزینه درمانی است. برای تومورهای خوش‌خیم، جراحی معمولاً درمان را فراهم می‌کند. برای تومورهای بدخیم نادر، جراحی ممکن است با پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام شود. علاوه بر این، رادیوسرجری استریوتاکتیک، که شامل استفاده از پرتوهای متمرکز پرتو برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی است، ممکن است به عنوان کمکی برای جراحی استفاده شود. جراحی تومورهای اربیتال معمولا توسط تیمی از جراحان مغز و اعصاب و نوروفالمولوژیست انجام می‌شود.